بيداد زمان
شعر بيژن ترقی، آهنگ: پرويز ياحقی،
دستگاه اصفهان، خواننده: مرضيه
......... [بشنويد] .........
به رهی ديدم برگ خزان ،
پژمرده ز بيداد زمان
كز شاخه جدا شد
چو ز گلشن رو كرده نهان ،
در رهگذرش باد خزان
چون پيك بلا بود
ای برگِ ستمديدهء پاييزی ،
آخر تو زگلشن ز چه بگريزی
روزی تو هماغوش گلی بودی ، دلداده و مدهوش گلی بودی
ای عاشق ِ شيدا ، دلدادهء رسوا ، گويمت چرا فسرده ام
در گل نه صفايی ، نی بوی وفايی جز ستم زِ وی نبرده ام
خار غمش در دل بنشاندم ، در ره او من جان بفشاندم
تا شد نو گلِ گلشن و زيب چمن
رفت آن گل من از دست ، با خار و خسی پيوست
من ماندم و صد خار ستم ، وين پيكر بی جان
ای تازه گلِ گلشن ، پژمرده شوی چون من
هر برگ تو افتد به رهی ، پژمرده و لرزان
به رهی ديدم برگ خزان ، پژمرده ز بيداد زمان ، كز شاخه جدا شد
چو ز گلشن رو كرده نهان ، در رهگذرش باد خزان ، چون پيك بلا بود
سلام که اسم خودشه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر