فصـل آخــر :
علـف، کمی هـم کــاه
گــــاوهــای اصیــــــــــل ایــــــرانــی
زن، ســـــه تولـه سگ و کمی پیتزا
مـــردهــــای ذلــــیـــل ایـــــرانـی...
... و کتاب را خواندم و شسـتم
توی حوض کثیـــف سیـــمانــی
رو به روی خدا نشستم:(( هِی
تــو کــه از خـلق من پشـیمانی
دو ســه تا درد دل که نه، شاید
حــرف مفـت و چـرند یک بــنده
ایــن اواخــر دلـــم شـــده بیـمار
شده عاشق، عجول و یک دنده
عاشقی، ذبحِ یک نفر درتوست
یا که قـتلِ خودت، چه فرقـی دا /
رد شــدم، امتحـان سختــی بود
هـم تــو رفـتی،هم او و هم آنها
آه از زنــــــدگـــی گــریـــزانــــم
از شــبی که زنی به من خندید
و رفـــــاقــت که بین ما گم شـد
و خـــدایــــی که در دلــم گندید
او تو را خوشه خوشه از من چید
و تـــو تنـــها نگـــاهــمــان کردی
تو خُــــــدایـــی، رفیـــقِ نامـردم
تو هـم آنشب سیاهـمان کردی...
شــده ام یک اصـــیــل ایــرانــــی
با کـــمی یونجـه و کمی هم کـاه
لحــظه ی آخرست و می مـیرم
با سه توله سگ و کمی هم آه...
***
یـــــک حقیقت، شبـــیه عزرائــیل
وقــت مــرگــم از آســـمان افتـــاد
زنـدگی داد! هان؟...جا خوردی!!
زنــدگــــی داد و از تـــــوان افتــاد
رو بــه رویــت نشـســـته ام، امــــا
ســاکتی و نگاهت آن گوشه اســت
اســــم آن خانــمی که دوســـتــش دا
رم هـمانـجا میانِ آن پوشه است!! )) ...
محمد صادق دهقاني
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر